به مناسبت روز قلم
بخش نخست
محمد حق پرست
تألیف و نگارش، یکی از روشهای تبلیغ و ترویج تفکر دینی است. امروزه بسترهای مختلف و متنوعی برای نوشتن وجود دارد؛ از کتاب و مقاله گرفته تا توییت و یادداشت در انواع شبکه‌های مجازی. اما حوزویان چقدر اهل قلم و نوشتن هستند؟ فضای فرهنگی کشور را حوزویان اداره می‌کنند یا غیر آنها؟ سهم ایشان در زمینه داستان و رمان، برای انواع رده‌های سنی چقدر است؟ خوراک روزنامه‌ها و تحلیل‌های سیاسی در اختیار حوزوی‌هاست یا غیر حوزوی‌ها؟
به مناسبت روز قلم، مروری بر سیاستهای حوزه در زمینه تألیف و نگارش خواهیم داشت:
1 با اینکه امروزه رسانه‌های مختلف و متنوع و جذابی داریم، هنوز بیشترین تأثیرگذاری اندیشه‌ای و فکری، مربوط به کتاب و نگارش است. اما سیاستهای حوزه علمیه بر خلاف این مطلب است.
حوزه علمیه تمام تخم مرغ‌های آموزش تبلیغ را در سبد تربیت سخنران و منبری گذاشته و برای تربیت نویسنده‌های خبره کاری نکرده است!!
تنها عنوان آموزشی مربوط به نویسندگی، درس حاشیه‌ای و جنبی و شب امتحانی کتاب «بر بال قلم» است. این کتاب هم با نمونه سؤالاتی مثل دیگر کتابهای جنبی، ترحیم شده است.
2 فضای کتاب و اندیشه کشور، بیشتر در اختیار نویسندگانی است که یا علاقه و تعلقی به دین ندارند، یا نوعا سکولار فکر می‌کنند. بد نیست مسئولان حوزوی آمار پرفروش‌ترین کتابهای ده سال اخیر را مرور کنند تا ادعای نگارنده را تأیید کنند. اگر توفیقاتی هم در زمینه فرهنگی و دینی حاصل شده، بر اساس تبلیغات، تقریظات و رهنمودهای حضرت آقا بوده که از کتابهای انقلابی مثل داستان دفاع مقدس حمایت کردند.
برخی مسئولان حوزوی گاهی آنچنان آمار می‌دهند، که گویا نقشی در تربیت و حمایت از اثر و نویسنده داشتند. اما واقعیت کاملا برعکس است. اگر کسی نویسنده شده، بیشتر بر اساس دغدغه‌های شخصی و احساس تکلیفی است که در این زمینه داشته است.
اما هنوز دیر نشده و طلاب انقلابی به پشتوانه تفکر اسلام ناب محمدی(ص) می‌توانند وارد این عرصه شوند. به شرط اینکه مسئولان حوزوی به صورت جدی حمایت کنند و به جای مطالبه و گلایه، به سمت سیاستگذاری و برنامه ریزی هوشمندانه بروند؛ چراکه آیندگان از ایشان مطالبه خواهند کرد.
