مناهج

📝 مغالطات دردناک

🖋 علی مهدوی

🔻 بخش نخست

🔸 گاه از زبان برخی نمایندگان معمم مجلس شورای اسلامی و گاه برخی خواص -در بیان لزوم تخصیص بودجه به حوزه‌ها و همچنین دفاع از ضرورت افزایش بودجه‌‌ی حوزه‌های علمیه- می‌شنویم:

❗️«طلاب از ضعیف‌ترین اقشار جامعه هستند؛ برای همین لازم است بودجه‌ی حوزه‌های علمیه عدد قابل توجهی باشد!»

♨️ در حالی که اهم بودجه‌ی نهادهای حوزوی خرج حقوق و مزایای کارمندان و هزینه‌های جاری نهادهای عریض و طویل ایجادشده در حوزه‌های علمیه می‌شود. 

✅ بد نیست نسبت تقریبی مخارج این نهادها از محل بودجه را بدانیم:

➖ حقوق و دستمزد کارکنان حوزه: ۶۰ درصد

➖ هزینه‌های جاری نهادهای حوزوی: ۱۳ درصد

➖ حق التدریس: ۱۲ درصد

➖ بودجه برنامه‌ای: ۱۵ درصد (آنچه برای اجرای برنامه‌های حوزه باقی می‌ماند)

🔺 یعنی همه‌ی آن چیزی که قرار است خرج برنامه‌های حوزوی مربوط به طلاب (نه معیشت طلاب) شود حتی ۲۰ درصد کل بودجه هم نیست!

🔢 شورای عالی حوزه‌های علمیه (برادران)، شورای سیاست‌گذاری حوزه‌های علمیه خواهران + جامعة الزهرا، جامعة المصطفی، شورای حوزه‌های علمیه خراسان و دفتر تبلیغات، شش نهاد رسمی اداره‌ی حوزه‌های علمیه هستند که هرساله بودجه قابل توجه دولتی (چند هزار میلیارد تومان) دریافت می‌کنند.

❇️ بنابراین این بودجه هیچ ربطی اصلا به #معیشت_طلاب و اینکه طلاب از قشر ضعیف یا قوی جامعه باشند ندارد. 

کما اینکه دانشگاه‌های دولتی نیز بودجه‌های کلان چندهزار میلیاردی دارند.

📝 بخش دوم: حوزه و دیوان‌سالاری اداری

❓البته یک سؤال باقی می‌ماند، ساختارهای متعدد حوزوی طی سه دهه‌ی گذشته تا چه حد حوزه‌های علمیه را به اهداف مطلوب رسانده است و آیا مسیر طی‌شده، مسیری صددرصد صحیح بوده است؟

❓یا احیانا فربه‌شدن ساختارها در برخی موارد، بجای تسهیل امور، تازه به کندشدن تحول حوزه‌های علمیه انجامیده است؟

❇️ روشن است آنچه توسط مسؤولین محترم نهادهای حوزوی به عنوان ساختار و برنامه حوزه‌های علمیه شکل گرفته است، از سر دغدغه و دلسوزی بوده است و صد البته نقاط قوت و برکات آنها را نباید نادیده گرفت؛

🔻 اما از طرف دیگر، آسیب‌شناسی و تصحیح اشتباهات و رخدادهای غلط هم از لوازم قطعی برای پویایی نهادهای حوزوی است.

♨️ عدم تحقق مطالبات رهبری و مراجع از حوزه‌های علمیه که شواهد آن در «کاهش جذب حوزه‌های علمیه، افزایش ریزش‌ها، دانشگاهی‌شدن حوزه، فراموشی سنت‌های ساختاری حوزه و شیوه‌های تعلیم و تعلم، ضعف در فقه حکومتی، کم‌توجهی به رشد همه علوم اسلامی، کندتر شدن روند تحصیلی در حوزه، عدم شناسایی استعدادهای مختلف و متنوع طلاب، عدم استحصال حداکثری از ظرفیت‌های موجود در بدنه‌ی اساتید و طلاب حوزه‌های علمیه، کم‌لطفی در حق #نخبگان_تبلیغی، موازی‌کاری نهادهای حوزوی و عدم نوآوری در روشهای ناقص و معیوب مثل #امتحان_شفاهی، امتحان استادی، پایان‌نامه و ...» عیان است، از ابهاماتی است که به دنبال پاسخ به این پرسش هستند که با وجود این همه ساختارهای حوزوی و ایجاد ستاد و صف و ... پس چرا همچنان این مشکلات به قوت خود باقی است؟

📌 ادامه دارد...

〰〰〰〰〰

📌 بیشتر بخوانید:

🌀 مغالطات دردناک:

https://eitaa.com/manahejj/6114