مناهج

🖋 علی مهدوی


🔸 فرض کنید قرار است اتفاق مهم و تعیین‌کننده‌ای بیفتد. اتفاقی که اراده‌ها در آن سرنوشت‌ساز هستند.
در چنین شرایطی سه نوع برخورد می‌توان داشت:

1️ فعالیت قوی قبل از اتفاق و تلاش برای تغییر و رقم خوردن بهترین سرنوشت

2️ سکوت و بی‌تفاوتی محض!!

3️ سکوت تا وقوع اتفاق و سپس زبان بازکردن به گلایه و نقد پس از آن اتفاق!

🔹 دسته اول به تکلیف خود -ولو در غربت- عمل کرده و خط تحول را تعقیب کرده است؛ هرچند نتیجه‌ای متفاوت و دور از انتظارش حاصل شده باشد.

🔹 حساب نومیدی و خواب‌زدگی دسته دوم که واضح است. هرچه از سنگ و چوب حرکت برخیزد از این طیف هم برخواهد خواست.
اما دسته سوم موقع تکلیف، در خواب هستند و پس از آن تازه هوشیار شده و ناله و فغان سر می‌دهند!! به خیال خود روشنگری می‌کنند؛ حال آنکه بدانند یا ندانند صرفا به سیاه‌نمایی می‌پردازند و تضعیف.

🔹 انتخاب اعضای شورای عالی و هیأت رییسه جامعه مدرسین از همین سنخ اتفاقات مهم است. تا قبل از انتخاب، وظیفه داریم بهترین ملاک‌ها را معرفی و اصلح افراد را مطالبه کنیم. اما پس از انتخاب افراد، بجای غر زدن و سیاه‌نمایی و تخریب و تضعیف جایگاه نهادها، لازم است مسیر مطالبات و تحول را از خط درست آن پیگیر شویم. تحولِ حقیقی شدنی است؛ به شرط شجاعت، صراحت و #صبر_انقلابی.

🔹 این را همه بدانیم مبادا خط اصیل و صراط مستقیم تحول‌خواهی که آموزه‌ و رهنمون امامان انقلاب است را به رفتارهای عقیمِ شبه اپوزوسیون تقلیل دهیم؛ رفتارهایی که همیشه تداعی‌گر پرخاشگری و به دور از منطق است!!

🔻 ما کجاییم و ملامتگر بیکار کجاست؟!

🖋 محمد حق‌پرست


1️ تحول در حوزه، ماهیتی علمی دارد. پس ادبیات تحول، باید ادبیاتی علمی و همراه با متانت و ادب باشد. کمترین توهین یا بی ادبی، بزرگترین آسیب را به تحول می زند. اگر کسی نیت خیر اما قلم و زبان تندی داشته باشد، بهترین طرح‌ها و ایده‌ها را هم نابود می‌کند و عملا به تحول‌خواهی رنگ و بوی منفی می‌دهد. بدترین ادبیات در تحول، ادبیات ژورنالیستی، جدلی و احساسی است؛ چون لازمه تحول قانع‌کردن دیگران است، نه هیاهوی رسانه‌ای.

2️ تحول در فضای آزاداندیشی، طر‌ح‌ها و ایده‌های نو شکل می‌گیرد. اما ادعای آزاداندیشی و تضارب افکار، چطور با به کار بردن تعبیرات سنگین و جنجالی قابل جمع است؟ آیا جز این  است که چنین ادعای آزاداندیشی بهانه‌ای برای عبور از خطوط قرمز است و به ضرر تحول تمام می‌شود؟

3️ عیار هر رسانه و جریانی، به محتوا، ادبیات و روش اوست. ازاین‌رو، همانقدر که نیت و محتوا مهم است، روش‌ها هم مهم هستند. روش جریانها گاهی فاصله‌ای بین مشرق و مغرب دارند و از اصل نیت و هدف مهمتر می‌شوند. روشی که منجر به ضعف تحقق تحول شود، در واقع ضد تحول‌خواهی است.

4️ تحولی که با صرفا تحریک احساسات به وجود بیاید، پایه‌ای ندارد و خیلی زود از بین می‌رود. همچنین تجربه نشان داده هرگاه طرح و ایده‌ای با ادبیات جنجالی و فشار رسانه‌ای روی کار آمده، دوام نیاورده و عده‌ای دیگر با همین روش آن را از بین برده‌اند.