🌀 انقلاب‌های دیروز و امروز
🖋 محمد حق‌پرست
🔹 سیزده آبان، سالروز تبعید حضرت امام (ره) برای مخالفت با قانون کاپیتولاسیون و سالروز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا است.
آن سالها دوران سختی بود. دوران غربزدگی، استعمار فرهنگی و غارت منابع ملی. دوره ای که هرکسی با کوچکترین اعتراض به سیستم، یا فریاد اسلامخواهی و عدالتخواهی به زندان و تبعید می رفت.
🔹 شاید اگر ما در آن دوران بودیم و قدرت شاهنشاهی و سیطره اش را میدیدیم، اصلا به فکرمان نمی رسید که جهاد و استقامت در مقابل طاغوت نتیجه بدهد. آن روزی که امام -بخوانید مرجع شیعیان در یک کشور شیعی- به تبعید رفت، کمتر کسی بود که هنوز هوای مبارزه در سر داشته باشد. اما استقامت امام و یارانش منجر به پیروزی انقلاب شد. استقامت یعنی اگر روزی امام را برای مخالف با کاپیتولاسیون در ۱۳ آبان تبعید کردند، اما ۱۵ سال بعد در چنین سالروزی کل سفارتخانه آمریکایی تصاحب شد و آمریکایی ها اخراج شدند.
راز این پیروزی در چند کلمه خلاصه می شود: ایمان به خداوند، توکل بر او و استقامت.
🔹 اکنون قدمهای اول انقلاب را برداشته ایم. ایران اسلامی برای تحقق اسلام ناب در سطح افراد، دولت و جامعه نیاز به انقلاب ها دارد و این ما هستیم که باید این مسیر را ادامه دهیم. روزگاری اصل قیام کردن، تسخیر لانه جاسوسی و جنگ مسئله بود. امروز فعالیت در عرصه علوم انسانی، اقتصاد مقاومتی و مبارزه با انحرافها و تحریفها مسئله است. اگر منتظریم که انقلاب از مشکلات خالی شود، چنین فرضی غیرممکن است، بلکه مشکلات نو به نو خواهند شد.
🔹 بحث بر سر ظرفیتها و فرصتها و آسیب شناسی قطعا واجب و مهم است. اما بحث دیگر حرکت کردن و مسئولیت پذیری است.
این ما هستیم که باید جای خودمان را در پازل انقلاب پیدا کنیم و در کنار انتقاد، به پیشنهاد عملی و پیگیری و مطالبه برای تحقق پیشنهادات فکر کنیم. اگر غیر از این باشد، منِ طلبه با غیر طلبه فرقی ندارم و دیگر عنوان «انقلابی» و «سرباز امام زمان» شعاری بیش نیست. اگر امام و یارانش در شرایط سخت گذشته پیروز شدند، پس با شرایط امروزی که بهتر از گذشته است، ما هم می توانیم قطعا پیروز شویم.
