مناهج

 شهرکی بی‌برنامه یا آرمان‌شهر فضائل؟

 علی مهدوی

 اهداف و اغراض هر مجموعه‌ای تعیین‌کننده مسیر و برنامه‌های آن مجموعه است؛ این قانون در مورد شهرک مهدیه نیز صادق است. لذا باید از مسؤولین شهرک مهدیه -در درجه اول شورای عالی که نقش هیأت امنای شهرک مهدیه را نیز عهده‌دار هستند و سپس مدیرعامل شهرک مهدیه- پرسید: «نگاه شما به شهرک مهدیه چگونه است؟»

 آیا شهرک مهدیه صرفا تأسیس شده است تا چند سالی برای طلاب، نقش یک خوابگاه و سرپناه داشته باشد؟ صبح به کلاس درس بروند و شب هم برای استراحت برگردند؟ یا اینکه افق بالاتری برای شهرک مهدیه مد نظر قرار گرفته است و به مهدیه به چشم یک شهرک علمی نخبگانی نگاه می‌شود؟
سوال دیگری که مطرح است این است که در هر دو صورت -نگاه حداقلی و نگاه حداکثری- آیا در قبال خانواده طلاب اعم از همسران و فرزندان طلاب، مسؤولیت فرهنگی خاصی متوجه شورای عالی و مرکز مدیریت هست یا خیر؟

 به نظر می‌رسد ، نوع نگاه به شهرک مهدیه و در نظر گرفتن پتانسیل موجود در آن، برای برنامه‌ریزی فرهنگی-اجتماعی این شهرک، بسیار تعیین‌کننده است که به هیچ وجه نباید مورد غفلت مسؤولین امر واقع شود. به دیگر بیان اگر حوزه علمیه در این شهرک کوچک و محدود، دغدغه و برنامه‌ریزی برای احیای یک مدینه فاضله‌ی کوچک را نداشته باشد نمی‌تواند برای مسائل کلان اجتماعی، زبانی گویا و حرفی برای گفتن داشته باشد و چه بسا خدای ناکرده مورد شماتت بدخواهان نیز قرار گیرد.

📌 نظرات، پیشنهادات و انتقادات خود را برای انعکاس در مناهج و ارائه راهکارها به مسئولین ذی‌ربط با ما در میان بگذارید:

پل ارتباطی

@Manahejj_Admin