مناهج

📖 «انسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند: ای نفس شقی که سالهای دراز در پی شهوات عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد...»؛ (شرح چهل حدیث مرحوم امام خمینی؛ ص 6)

☄ معمولا شهوات در حال وقوع انسان را قانع می‌کنند ولی بعد از وقوع انسان را دچار حسرت می‌کنند!.

و لذا بالاترین افراد رفاه طلب و دارای رفاه در زندگی، دچار بالاترین حسرات هستند؛ برای اینکه آن شخص نمی‌تواند جوانی‌اش را حفظ کند، نمی‌تواند پول و مال و امنیت و وسائل رفاه و عیاشی را که داشته جمع کند و ذخیره نماید.

✖️ این گردش شب و روز، پیش آمدها، مرض ها، تصادف‌ها، جنگ‌ها و ... که در این دنیا حکومت می‌کند، برای هیچکس این بقا و ثبات را اجازه نمی‌دهد.

🔥 بنابراین هر خوشی و رفاهی تبدیل به یک حسرت و ندامتی می‌شود چون قبل از اینکه به این خوشی‌ها برسد، اینجا را ندیده بود که اینها را از دست می‌دهد و حالا باید در فراقش بسوزد!. آن افرادی که مثلاً در بیابان و غار زندگی می‌کنند، چه چیزی آنها را دچار حسرت می‌کند؟! زندگی شان به نظر ما همه‌اش مصیبت است؛ اما ما که دنبال رفاه را می‌گیریم سرانجام یک شکستگی و پیری دنبال ما می‌دود که ما را بگیرد البته اگر مرگ زودرس نیاید!.

⚫️ آن وقت آن آدمی که روز به روز رو به پیری و شکستگیِ استخوان و ضعف اعصاب می‌رود، اگر اهل رفاه باشد؛ مثل یک مادری که اولادش را از دستش به زور گرفته‌اند؛ حسرت او را می‌کشد، ضجّه او را می‌گیرد!. و همینطور انسان‌های رفاه طلبی که دستشان از رفاه کوتاه می‌شود اینها دچار حسرت می‌شوند...

80.9.4

✅مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی رحمه الله تعالی