مناهج

🖋 علامه مصباح یزدی

🔸 یکى از ابعاد شخصیت امام خمینى (قدس سره) ‌در کنار بعد اخلاقى، عرفانى، سیاسى، اجتماعى، مدیریت و رهبرى، بُعد علمى است که از ابعاد برجسته و ممتاز ایشان به‌شمار مى‌آید.

🔆 وى، از نظر علمى و معنوى، در افقى قرار داشت که دست همنوعان و همگنانش به آن‌جا نمى‌رسید. 

امام در چهار رشته از علوم، سرآمد اقران خویش بود و از زبده‌ترین صاحب‌نظران این علوم (علم فقه، اصول فقه، فلسفه اسلامى و عرفان اسلامى) بود.

✅ ما کسى را نمى‌شناسیم که مثل ایشان در این چهار رشته، به حد کمال رسیده باشد. ممکن است افرادى باشند که در بعضى از ابعاد این علوم، همطراز یا مقدم بر امام باشند؛ چه این‌که کسانى وجود داشتند که در عرفان، به مراتب بالایى رسیده بودند؛ ولى در فلسفه، رتبه پایین‌ترى داشتند یا حرفى نداشتند. 

💢 فقیهان بسیار برجسته‌اى داشته‌ایم که در فقه، تیزبین و موشکاف بودند؛ ولى با مباحث عقلى، آشنایىِ قابل توجّهى نداشتند. جامع بودن امام، در حد بسیار بالایى بود. او، از نادر افرادى بود که در زمینه‌هاى اصلى علوم اسلامى، به قلّه رسیده بود؛ هم در علوم عقلى و هم در علوم نقلى و هم در سیر و سلوک معنوى.

✅ در فقه، فلسفه، عرفان، ادبیات فارسى، عربى و در معارف اسلامى دیگر چنان عمیق فکر مى‌کرد و آن قدر جامع و همه‌سو نگر بود که بنده مانند او را سراغ ندارم. 

❇️ ما استادانى مثل علاّمه طباطبایى (قدس سره) را در تفسیر و فلسفه دیدیم؛ 

اما مانند امام جامع نبودند.

💯 آن بینشى که امام در فقه و اصول، کلام و فلسفه، عرفان و علوم اسلامى دیگر داشت، جامعیتى ویژه بود. این جامعیّت ویژه او بود و غیر از او، فردى را با چنین وصفى نیافته‌ام.

📚منبع: سیری در ساحل/ فصل دومابعاد شخصیتی حضرت امام خمینی