مناهج

#یادداشت_مهمان 

🖋 زهرا ابراهیمی

🔸 بهمن و اسفند دو ماه همیشه شلوغ برای طلاب است؛ چون اکثر فعالیت‌ها و کلاس‌ها و کارگاه‌ها، توسط حوزه و الصاقاتش، در این دو ماه آخر ارائه می‌شود.

دلیل هم واضح است باقی‌مانده‌ی بودجه، ناگزیر باید در این دو‌ ماه خرج شود...

🔹 حال آنکه سونامی آموزش در دو ماه آخر سال، نشان از ضعف مدیریت در ماه‌های ابتدایی سال دارد.

اگر برنامه‌ریزی دقیقی برای خرج بودجه وجود داشته باشد و سهم هر ماه متناسب با شرایط، به‌درستی پرداخت شود، شاهد این حجم از کلاس‌های آموزشی در انتهای سال نخواهیم بود.

🔹 آنچه در این بین اهمیت دارد نه خرج کردن پول، که مفید خرج کردن آن است. اکثر بخش‌ها فعالیت‌هایشان را به آخر سال اختصاص می‌دهند و طلبه‌ها نیز در کلاس‌های متعدد شرکت می‌کنند اما کمیت کار، بار کیفی مسئله را کاهش می‌دهد و اینگونه اهداف مدنظر در دوره‌های آموزشی، زیر آوار مصلحت‌اندیشی اقتصادی دفن می‌گردد.

🔹 علاوه بر این ترغیب طلاب به شرکت در این همه کلاس آموزشی بدون وجود هیچ فیلتری برای بررسی علاقه و استعداد، منجر می‌شود تا ورودی کلاس‌ها با ثبت‌نام بالایی انجام گیرد اما خروجی آن تنها منحصر به تعدادی محدود گردد.

وقتی آموزش‌ها رایگان ارائه می‌شود، موجبات قدرناشناسی هم فراهم می‌گردد. البته این حرف بدین معنا نیست که طلاب باید برای آموزش، هزینه پرداخت کنند، هرگز! بلکه منظور این است که آموزش‌ها نیز علاوه بر زمان مناسب، نیازمند مخاطب مناسب نیز هستند و صرف طلبه بودن نباید مجوز شرکت در هر دوره‌ای شود. 

🔹 کمال‌گرایی برخی طلاب منجر می‌شود تا به کم راضی نباشند، دوره‌های آموزشی هم که رایگان است، پس نهایتا ثبت‌نام می‌کنند و قصدشان از همان ابتدا خدمت است؛ اما در میانه‌ی راه، نفس کم می‌آورند و به سرفه می‌افتند.

به این ترتیب بیت‌المال به دلیل عدم دقت در زمان مصرف و نوع و چگونگی مصرف، هزینه شده، اما نتیجه‌ی مطلوبی نداشته است.

✅ امیدواریم نهادهای حوزوی برای سال جدید، برنامه‌ریزی متقن‌تر و حساب‌شده‌تری در تنظیم و مصرف بودجه داشته باشند.