علمای ما در طول این سال‌ها در حوزه مسائل فرهنگی حوزه علمیه یا مسائل کلان فرهنگی هنری، به کمک اصحاب فرهنگ و هنر نیامده‌اند یا اگر آمده‌اند کارساز نبوده‌اند.
راه‌بستن کاری ندارد مهم این است که مسیر هموار شود. مثلاً در همان اوایل انقلاب شطرنج چندان ورزش مقبولی نبود ولی هیچ کس جرات اعتراض به این موضوع را نداشت، اما حضرت امام (ره) این مسیر را باز کرد به طوری که حالا شطرنج تبدیل به یکی از ورزش‌های جدی ما شده در حالی که مسیر این عرصه به راحتی می‌توانست بسته شود.
علمای ما باید کمی به‌روز به مسائل توجه کنند، از دور فتوادادن مسیری را باز نمی‌کند. یکی از دلایل این قرائتی که امروز از اسلام می‌شود، کوتاهی علمای ما در همه حوزه‌هاست. وقتی چنین کوتاهی صورت می‌گیرد، دیگرانی عرصه را در دست می‌گیرند و قرائت دیگری از اسلام به دنیا معرفی می‌کنند.
مثلاً راه را برای آقای درویش بستند در حالی که او حدود هفت سال برای ساخت «رستاخیز» زحمت کشید. ممکن است در این مسیر آزمون و خطا داشته باشیم اما علما باید کمک کنند تا مسیر باز شود.
بستن راه فضیلت نیست. فضیلت زمانی اتفاق می‌افتد که افراد به عرصه بیایند و خودشان را برای باز کردن راه هزینه کنند، در این صورت عرصه‌های مختلف فتح می‌شود و آنگاه است که فیلمسازان می‌توانند در این حوزه دست به تولید بزنند، وقتی این مسیر بسته می‌شود در واقع به گروه‌های دیگری در دنیا فرصت داده می‌شود که می‌خواهند قرائتی دیگر از اسلام را ارائه دهند. همانطور که در طول این سال‌ها شاهد این وضعیت بودیم.
ما در طول این سال‌ها خیلی غفلت کرده و نتوانسته‌ایم فرهنگسازی کنیم.
اسلام‌هراسی که غرب در طول این سال‌ها دنبال کرده، موفق بوده است زیرا به هر حال وقتی ما این جایگاه را خالی می‌کنیم اسلام‌هراسی پیش می‌آید.
متاسفانه ما متولی درستی در کشور نداریم. ما در طول این سال‌ها تولید اندیشه نکرده‌ایم، اندیشه در همه عرصه‌ها مهم است، ما خالی از محتوا شده‌ایم و این برای همه عرصه‌های فرهنگی و هنری خیلی خطرناک است. وقتی راهبردی وجود ندارد طبیعی است هرکسی تلاش کند تا در هر عرصه‌ای برای خودش راه باز کند.
عرصه هنر، عرصه‌ای نیست که برنامه‌ها در کوتاه مدت جواب بدهند. عرصه فرهنگ مانند نهالی است که کاشته می‌شود اما ۱۰ سال دیگر بار می‌دهد. برای مثال بعد از جنگ جهانی ۵۰ سال طول کشید تا ژاپن در عرصه اقتصادی سر پا شود. آنها زمان زیادی را هم برای فرهنگ و هنر گذاشته‌اند تا کارهای این عرصه را جدی‌تر دنبال کنند.
(در پاسخ به پرسشی درباره وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی) در کشور ما باید ببینیم وزیری که سر کار می‌آید چقدر در حوزه مسائل فرهنگی و هنری شناخت دارد، اما متأسفانه در همه دوره‌ها دیده‌ایم که چندان تسلط نداشته است. وقتی سلیقه‌ای و جناحی دست به انتخاب زده می‌شود و نگاه ملی در افق فرهنگی وجود ندارد، اندیشه و خردورزی هم شکل نمی‌گیرد.
پس ابتدا باید دست به تربیت نیرو زده شود، اما اصولاً برنامه‌ای وجود ندارد. به همین دلیل به نظرم وزیر جدید هم کار چندانی را از پیش نمی‌برد.
مناهج:
وظیفه سیاست‌گذاری‌های کلان حوزه‌های علمیه در عرصه‌های مختلف (علوم انسانی، فرهنگ، هنر و…) بر عهده شورای عالی حوزه‌های علمیه است؛
اما شورای عالی تا چه حد در این زمینه‌ها، دغدغه و سیاست‌گذاری داشته است؟!!
نویسنده: مجید مجیدی کارگردان سینما
