سید مرتضی (ره)، حوزه درسی بسیار غنی داشته و حتی در علوم متنوعه تدریس داشته است. هر یک از شاگردان او شهریه معینی داشته‌اند. لذا به هر شاگردی به فراخور حالش شهریه می‌پرداخت. چنانچه شاگرد ممتازش «شیخ طوسی» را ماهی دوازده دینار اشرفی (هر دینار معادل چهار و نیم گرم طلا؛ ۱۲ دینار معادل تقریبی ۲۱ میلیون تومان به پول امروز) و قاضی ابن البراج را ماهی هشت دینار (معادل تقریبی ۱۴ میلیون تومان) و هریک از تلامذه دیگر را به فراخور حال خـود شـهـریه می‌داده است.
حتی نقل شده: وقتی قحطی شدید پیش آمد، مردی یهودی برای تحصیل روزی، اینگونه چاره انـدیـشید که نزد سید مرتضی به تحصیل علم نجوم بپردازد بعد از استیذان از سید، در درس وی حاضر شد و حـسب‌الامر سید برای او شهریه‌ای روزانه در حد ضروریات زندگی، تعیین گردید؛ طلبه یهودی پس از اندکی از مشاهده این شیوه و رفتار نیک، آخر به دین اسلام گروید.
پ.ن: قاضی ابن برّاج طرابلسی از فقها و دانشمندان و شاگردان مشهور سید مرتضی (رحمهالله) است که مدت بیست و سه سال تمام در طرابلس قضاوت می‌کرد.
اقتباس: ویکی فقه
مناهج:
سید مرتضی، در تربیت شاگردان بگونه‌ای رفتار می‌کرد که از طرفی نهایت استعداد هریک بکارگرفته شود و از دیگر سو اگر شاگرد وی، قدرت امام قوم شدن و رهبری فرهنگی و عقیدتی دارد، به لحاظ تمکن مالی دچار گرفتاری و دشواری نباشد؛ تا بتواند به جهت تقویت شیعه از هیچ کوششی فروگذاری نکند.
