حوزه/ در جریان برگزاری همایش بزرگداشت یکصدمین سال بازتأسیس حوزه علمیه قم، حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی در پیامی، ضمن تبیین جایگاه تاریخی شهر قم و نقش حوزه علمیه این شهر در تحولات دینی و سیاسی کشور، بر حفظ اصول اصیل حوزوی و وظایف علما و طلاب در شرایط کنونی تأکید کردند.
به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی در این پیام که از سوی فرزندشان در این همایش قرائت شد با اشاره به پیشینه ۱۲۰۰ ساله شهر قم، این شهر مقدس را از دیرباز پایگاه محبان اهل‌بیت علیهم‌السلام و مرکز نشر معارف ناب اسلامی دانسته و تأکید کردند: «تشکیل حوزه علمیه و تربیت طلاب و فضلا و معرفی علما و نیز ارائه قرائت صحیح از آموزه‌های اسلام ناب محمدی(ص)، موجب صیانت از کیان اسلام و تشیع در برابر انحرافات شده است.»
متن کامل پیام حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و الصلاه علی سیدنا محمد و آله الطاهرین
لاسیما بقیه الله المنتظر ارواح العالمین له الفداء و عجل الله تعالی فرجه الشریف
در ابتدا لازم می‌دانم میلاد پرخیر و برکت امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیه و الثنا) و میلاد ولی‌نعمتمان حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیها) را به همه شما عزیزان و شرکت کنندگان در این جلسه تبریک عرض نموده و از دست‌اندرکاران و برگزارکنندگان و میهمانان قدردانی نمایم و امیدوارم این کنگره به اهداف خود نائل آمده و آثار ماندگاری به جای گذارد.
شهر مقدس قم که با فاصله کمی از پذیرش اسلام توسط ایرانیان به مأوای محبین اهل بیت(علیهم السلام) و حوزه‌ای برای نشر و گسترش معارف آنان تبدیل گردید در پیشینۀ هزار و دویست ساله خود، تاریخ پربار و پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است.
تشکیل حوزه علوم دینی و پرورش روحانیت و عالمان در این مکتب و شکل گیری قرائتی صحیح و عالمانه از آموزه‌های دین مبین اسلام و رشد و نمو آن موجب حفظ و حراستِ کیان اسلام و مذهب شیعه از دسیسه‌ها و انحرافات گردید.
خصوصا در سدۀ اخیر و پس از احیای مجدد آن به دستان باکفایت زعیم توانا مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری (اعلی الله مقامه الشریف)، این حوزه علمیه بود که جامعه رنج کشیده ایران را در مقابل توطئه‌ها و بدخواهی‌های داخلی و خارجی و ضعف و سستی های حکام بی کفایت و نقشه‌ها و انحرافات فرصت طلبان حفظ نمود و در نهایت انقلاب اسلامی مردم ایران که برخاسته از حوزه علمیه و مکتب تشیع بود با اندیشه و هدایت امام راحل(رحمه الله علیه) به ثمر نشست و نقطۀ عطفی را در تاریخ ایران و جهان پدید آورد.
چه وسوسه‌ها و دسیسه‌ها و چه زورگویی‌ها و چپاول‌ها که در طول تاریخ با جانفشانی و خون دل خوردن عالمان و روحانیان ربانی و همراهی مردم مخلص و فداکار راه به جایی نبرد و این شجره پاک با مجاهدت‌ها و تلاش‌های فراوان به درختی تنومند تبدیل گردید که «اصلها ثابت و فرعها فی السماء».
امروز بقای این میراث عظیم به عنوان بزرگ ترین مرکز علمی دنیا و حفظ و پاسداری از آن تا ظهور حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) وظیفه‌ای بر دوش حوزه های علمیه و علمای اعلام و طلاب محترم است و دستیابی به آن در گروی رعایت اموری است که در این مجال اندک به برخی از آن اشاره می کنم:
نخست: تأکید بر تهذیب نفس و پرورش روح و آراستگی به صفات نیکو که باید اساس شخصیت حوزویان باشد همان‌گونه که فرمود «فلیَبدأ بتَعلیمِ نَفسِهِ قَبلَ تَعلیمِ غَیرِهِ».
دوم: حفظ و پایبندی بر سنت‌ها و ارزش های اصیل حوزوی که یکی از رموز تربیت عالمان بصیر و با اخلاص این حوزه مقدس بوده است و باید بدانیم که به هر میزان از آن عدول کنیم به همان میزان خسارت خواهیم دید.
سوم: تقویت جریان علمی حوزه و تربیت طلاب فاضل و متخصص و پرهیز از تحصیل سطحی که گاهی لازمه این امر، اصلاح برنامه های تحصیلی و متون علمی و متناسب‌سازی آن با نیازهای امروز و آینده جامعه است.
چهارم: ارتقاء آگاهی در میان طلاب و دوراندیشی و نگاه به آینده در برنامه‌ریزان که با توجه به سرعت تحوّلات دنیای امروز، اهمیّت آن مضاعف می‌شود. البته بهره‌مندی از تکنولوژی و ابزارهای جدید مانند رسانه، فضای مجازی، هوش مصنوعی و امثال آن، موجب تسریع و تقویت امور می شود لکن باید مراقب آفات خطرناک آن نیز بود.
پنجم: اولویت‌دهی و هدف قرار دادن تبلیغ و نشر دین و پرهیز از رسوب در حوزه، از طریق پشتیبانی و حمایت از طلاب و توانمندسازی آنان به علوم و فنون لازم و بهره‌مندی از ابزار روز و آموختن زبان‌ها و فرهنگ های گوناگون.
ششم: ارتباط عمیق و گسترده حوزه‌های علمیه با عموم مردم و همراهی و پشتیبانی از آنان در سختی‌ها و مشکلات، که این ارتباط موجب تقویت متقابل مردم و حوزه‌ها می گردد.
هفتم: تأکید بر حفظ استقلال حوزه از دولت‌ها که همواره باعث حرّیت و آزاداندیشی آن بوده است، البته حوزه علمیه به عنوان منشأ و مادر حرکت بزرگ انقلاب اسلامی، پشتیبان انقلاب و رهبری آن بوده و خواهد بود.
هشتم: جهاد تبیین و شبهه‌زدایی از اعتقادات دینی مخصوصاً از اذهان جوانان و ارائه راهکارهای مناسب برای زندگی بهتر.
نهم: تقویت روحیۀ امید به آینده که موجب نشاط در تحصیل و تهذیب و تبلیغ می شود؛ خصوصاً اکنون که اسباب ناامیدی و بی‌انگیزگی، رشدی بی‌اندازه یافته است.
و دهم: اتصال عمیق و وثیق با صاحب و مولایمان حضرت حجت بن الحسن (ارواحنا فداه) که دلیل همه این سعی و تلاش‌ها، رضایت آن بزرگوار است.
اینجانب در پایان ضمن تقدیر و تشکر مجدد از متولیان و برگزار کنندگان این کنگره خصوصاً فاضل ارجمند جناب آیت الله اعرافی(زید عزه) و شما حضار گرامی، توفیقات روز افزون حوزه های علمیه و عموم مردم ایران را از خداوند متعال مسألت دارم و امیدوارم به یاری حق تعالی مسلمانان جهان بر دشمنان و مستکبرین عالم پیروز گردند و برای ظهور حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) مهیا شوند.
والسلام علیکم و رحمه الله
قم ـ ناصر مکارم شیرازی
۱۶/۰۲/۱۴۰۴
