آیت‌الله بهجت رحمه‌الله برای افزایش روزی و برآورده شدن حاجات مهم، به ختم سورۀ «واقعه» اهمیت فراوانی می‌دادند و آن را به اطرافیان خود توصیه می‌کردند. و طبق فرمایش ایشان می‌توان این ختم را در غیر از دوشنبه اول ماه و حتی در یک نوبت با تلاوت مجموع سوره‌ها (یعنی ۱۰۵ سوره واقعه) و خواندن دعاهای آن بجا آورد:
سؤال: [دستورالعملی برای] ازدیاد روزی [بفرمایید]، مسبب ازدیاد [روزی چیست]؟
آقا: بله! گفته‌اند، تجربه کرده‌اند همین ختم واقعه را در غیر دوشنبه اول ماه به جا آورده‌اند، دیده‌اند همان آثار را دارد.
سؤال: [منظورتان از] واقعه همان [ختم] شب شنبه است؟ ختم واقعه‌ای که شب شنبه میخوانند؟
آقا: [خیر!] ختم دوشنبه [منظور است]! [به‌طوریکه] اگر اول ماه قمری[مصادف با روز] دوشنبه شد، در آنجا وارد شده است؛ اما تجربه کرده‌اند که نه‌خیر![چنین شرایطی ضروری نیست]، اصلاً ۱۴ روز هم لازم نیست، عوض دوشنبه، شنبه خواندن هم لازم نیست! [حتی]در یک مجلس جمع شده‌اند و این عدد (یعنی تعداد مجموع سوره‌ها در چهارده روز) را خوانده‌اند و دیده‌اند مؤثر است.
سؤال: آقا عددش چه تعداد است؟
آقا: [مجموع] عدد تا چهارده[روز] چقدر می‌شود؟ [جمع] اعداد از یک تا چهارده روز [یعنی ۱۰۵ سوره واقعه].
درس خارج فقه، کتاب حج، ۲۶ آذر ۱۳۸۶
دستور این ختم بدین شرح است:
ختم سوره واقعه، از ختم های مأثوره و بسیار مجرب هست که مورد توصیه علما و بزرگان بوده است و حضرت آیت‌الله بهجت هم مطابق اساتید معظمشان، بدان تأکید داشته‌اند.
دستورالعمل این ختم، آنچنانکه در روایات وارد شده، بدین‌صورت استکه: چون اول ماه دوشنبه باشد شروع کند به خواندن این سورۀ مبارکه با طهارت و رو به قبله، روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه و همچنین تا چهاردهم چهارده مرتبه بخواند. همچنین هرروز بعد از اتمام تلاوت سوره‌های مبارکه آن‌روز، این دعا را بخواند: ۱
یا مُسَبِّبَ الاَسْبابِ وَ یا مُفَتِّحَ الاَبْوابِ اِفْتَحْ لَنا الْاَبْوابَ وَ یَسِّرْ عَلَیْنَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَیْنَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ رِزْقِی و رِزْقُ عِیالی فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ وَ إِنْ کَانَ فِی الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ وَ إِنْ کَانَ فِی الْأَرْضِ بَعِیداً فَقَرِّبْهُ وَ إِنْ کَانَ قَرِیباً فَیَسِّرْهُ وَ اِنْ کانَ یَسِیراً فَکَثِّرْهُ وَ اِنْ کانَ کَثِیراً فَخَلِّدْهُ وَ اِنْ کانَ مُخَلَّداً فَطَیِّبْهُ وَ اِنْ کانَ طَیِّباً فَبارِکْ لی فیهِ وَ اِنْ لَمْ یَکُنْ یا رَبِّ فَکَوِّنْهُ بِکَیْنُونِیَّتِکَ وَ وَحْدانِیَّتِکَ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ وَ اِنْ کانَ عَلی اَیْدِی شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزِعْهُ وَانْقُلْهُ اِلَیَّ حَیْثُ اَکونُ وَ لا تَنْقُلْنِی اِلَیهِ حَیْثُ یَکُونُ.
ای سبب‌ساز اسباب و ای گشاینده درها، بگشای برای ما درها را و آسان گردان بر ما حساب را و آسان کن بر ما عقاب [سختی‌ها] را، خداوندا اگر روزی من و روزی عیالم در آسمان است پس فرودش آور و اگر در زمین است پس خارجش گردان و اگر در زمین و در جای دوری است نزدیکش گردان و اگر نزدیک است آسانش گردان و اگر آسان است پس زیادش گردان و اگر زیاد است پس جاودانه‌اش گردان و اگر جاودانه است پس پاکیزه‌اش گردان و اگر پاک است پس برای من در آن برکت قرار ده و اگر موجود نیست موجودش گردان، با وجودبخشی خود و یکتایی خود که همانا بر هر چیزی توانایی و اگر در دستان خلق شرور توست آن را از دستش بگیر و آن را به من منتقل کن هر جا که باشم و مرا به‌سوی آن منتقل نکن آنجا که آن هست.
( البته نکته مهم در فیلم منتشر شده آن‌استکه طبق فرمایشات حضرت آیت‌الله بهجت، به قدری این ختم مهم است که می‌توان آن‌را حتی در غیر از شرایط ذکر شده به جای آورد؛ به طور مثال حتی می‌توان در یک نوبت با تلاوت مجموع سوره‌ها (۱۰۵ بار) و خواندن دعاهای آن بجا آورده شود. )
- در ادامه، از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد علیه‌السلام این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:
یا ماجِدُ یا واحِدُ، یا جَوادُ یا حَلیمُ، یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا کَریمُ، اَسْئَلُکَ تُحْفَهً مِنْ تُحَفاتِکَ تَلُمُّ بِها شَعْثى، وَ تَقْضى بِها دَیْنى، وَ تُصْلِحُ بِها شَأْنى بِرَحْمَتِکَ یا سَیِّدى. اَللَّهُمَّ اِنْ کانَ رِزْقى فِى السَّماءِ فَاَنْزِلْهُ، وَ اِنْ کانَ فِى الاَرْضِ فَاَخْرِجْهُ، وَ اِنْ کانَ بَعیداً فَقَرِّبْهُ، وَ اِنْ کانَ قَریباً فَیَسِّرْهُ، وَ اِنْ کانَ قَلیلاً فَکَثِّرْهُ، وَ اِنْ کانَ کَثیراً فَبارِکْ لى فیهِ، وَ اَرْسِلْهُ عَلى اَیْدى خِیارِ خَلْقِکَ، وَ لا تُحْوِجْنى اِلى شِرارِ خَلْقِکَ، وَ اِنْ لَمْ یَکُنْ فَکَوِّنْهُ بِکَیْنُونِیَّتِکَ (بِکَیْنُونَتِکَ) وَ وَحْدانِیَّتِکَ. اَللًّهُمَّ انْقُلْهُ اِلَىَّ حَیْثُ اَکُونُ، وَ لا تَنْقُلْنى اِلَیْهِ حَیْثُ یَکُونُ، اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ، [یا حَىُّ یا قَیُّومُ یا واحِدُ یا مَجیدُ یا بَرُّ یا کَریمُ] یا رَحیمُ یا غَنِىُّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَیْنا نِعْمَتَکَ، وَ هَیِّنَا [هَنِّئْنا-هَیِّئْنا] کَرامَتَکَ وَ اَلْبِسْنا عافِیَتَکَ.
ای یکتا، ای صاحب مجد، ای بخشنده، ای بردبار، ای بسیار مهربان، ای بسیار عطاکننده، ای کریم؛ از تو می‌خواهم هدیه‌ای از هدایایت که بدان آشفتگی‌ام را سامان دهی و بدان قرضم ادا کنی و کارم را با آن اصلاح گردانی به رحمت خود ای سرورم. خداوندا اگر روزی من در آسمان است، پس فرودش آر، و اگر در زمین است پس خارجش گردان، و اگر دور است، نزدیکش گردان و اگر نزدیک است آسانش گردان و اگر کم است زیادش گردان و اگر زیاد است برای من مبارکش گردان آن را بفرست به دستان بهترین آفریدگانت و مرا به بدترین مخلوقاتت محتاج مکن. و اگر موجود نیست پس موجودش کن به هستی‌بخشی و یکتایی خود خداوندا آن را منتقل کن به آنجا که من هستم و مرا منتقل مکن به‌سوی آن آنجا که هست همانا بر هر چیزی توانا هستی [ای زنده، ای پاینده، ای یکتا، ای گرامی، ای نیکو، ای کریم] ای بخشایش‌گر، ای بی‌نیاز، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و نعمت خود را بر ما تمام کن و بچشان بر ما کرامتت را و عافیتت را بر ما بپوشان.
بهجت‌الدعا، ص۳۶۲-۳۶۴
