مناهج

محمد حق‌پرست

سیاری از تحلیلگران درباره دوران پساکرونا و اتفاقات پیش روی جهان، در حال برنامه‌ریزی هستند؛ احتمالات مختلف را بررسی می‌کنند و خودشان را متناسب با آنها آماده می کنند. درباره سلیقه‌ها و ذائقه‌های مخاطبان، اقتضائات هر منطقه و مدیریت آینده جهان و اینکه باید چکار کنند، راه‌حلهایی را پیش‌بینی می‌کنند.

حوزه علمیه نیز به عنوان مرکز دیانت و فرهنگ اسلامی، باید خود را برای این مسأله آماده کند. آیا حوزه از هم اکنون برای معادلات پیش رو اعم از فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و...، متناسب با وظیفه‌اش برنامه‌ریزی کرده یا فکری دارد؟

 به عنوان مثال، بعد از کرونا یک فرصت طلایی برای تبلیغ به وجود می‌آید و آن این است که مردم برای رهایی از بلای کرونا و مصیبتهای آن به دعا و نیایش روی آورده‌اند. مردم ما، این ایام با توسل و دعا حال معنوی خوبی پیدا کردند. یکی از وظایف حوزویان، ارتقای این حال معنوی است.
از سویی، به احتمال زیاد تا یکی دو سال آینده مساجد و اماکن فرهنگی جمعیت سابق را تجربه نکنند؛ چه اینکه بیماری در کمین است. با این وضع، حوزه چگونه و با کدام روش می‌خواهد کار فرهنگی کند؟ آیا تمام تمرکز باید به سمت فضای مجازی و ظرفیتهای آن برود؟

 پاسخ به این پرسشها و مشابه آن، نقشه اجتماعی و تبلیغی حوزه را مشخص خواهد کرد. اگر منتظر باشیم تا با جو جامعه حرکت کنیم و پیش‌بینی نداشته باشیم، قطعا فرصتهای خوبی را از دست خواهیم داد.