مناهج

#یادداشت_مهمان

🖋 فاطمه صادقی


🔹 این روزها تمام تلاش مؤسسات آموزش عالی که حوزه‌های علمیه نیز از آن بی‌نصیب نیست به دنبال دعوت دانشجویان و طلاب خود به ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر است؛ اما این امر بدون در نظر گرفتن زیرساخت‌های لازم و کیفیت ارائه آن است.

🔹 همین که فقط درجات علمی را طی کنی مدرکی صادر شود و در قافله دکترها و سطح چهاری‌ها قرار بگیری ولی دریغ از اندکی کیفیت تحصیل و ارتقای درجه اخلاقی و به ویژه معنویت!!
هرچه بالاتر می‌روی چون درجه علمی‌ات افزوده می‌شود افتخاراتت هم بیشتر می‌شود غافل از آن که ممکن است به همان میزان، از اخلاق و معنویاتت کاسته شود.

🔹 البته این در مورد همه صدق نمی‌کند ولی روند فراگیری آن مشهود است. در سطح‌های پایین‌تر، ولایت‌پذیری، اطاعت‌پذیری و هم‌نوع‌دوستی بیشتر دیده می‌شود در حالیکه در سطوح بالاتر، انتظارات و توقعات باتوجه به شأن و رتبه علمی‌ات افزوده می‌شود و ...

همچنان که در روایت آمده:
کُلُّ عِلمٍ وَبالٌ عَلى صاحِبِهِ یَومَ القِیامَةِ إلاّ مَن عَمِلَ بِهِ.
هر علمى در روز قیامت براى صاحب خود وبال است، مگر کسى که به علمش عمل کند.

🔹 اهل علم باید قدم به قدم علمش پیش برود. یعنی هرچقدر علمش افزون می‌شود، عملش نیز مضاعف گردد. چراکه علم بدون تقوا و معنویت آسیب‌زاست. تقوا و معنویتی که طلاب برای آن به حوزه می‌آیند اما برخی در طول مسیر تحصیل، از هدف اصلی باز می‌مانند!!

🔹 این درست است که برای تهذیب، مراقبه‌های شدید فردی لازم است؛ اما جای خالی برنامه‌‌های تهذیبی حوزه‌های علمیه -چه حوزه خواهران و حتی حوزه علمیه برادران- به شدت حس می‌شود.