مناهج

🌀 حوزه خواهران و بلای حفظ‌ محوری

🖋 زهرا ابراهیمی
 
🔹 در متن حوزه در باب تعلیم و تعلم، کتاب‌ها را که باز می‌کنی و نطق اساتید را که گوش می‌کنی عصاره‌اش این است که اساس کار طلاب: تفکر است و تأمل.
طلبه باید دقیق و عمیق باشد و تمام وقت، در اختیار مطالعه و تفکر. لذا توصیه‌ها بر این محور است و تذکرات در این باب.
حال در همین حوزه که اینگونه روش علم‌آموزی و تثبیت علم را به طلبه‌اش می‌آموزد، مجبوری خودت را تسلیم محفوظات کنی! تو گویی بنای کار را بر محفوظات گذارده‌اند و دیگر هیچ...

🔹 در صورتی که رهبر معظم انقلاب نیز، بارها «حفظ‌محورى» در حوزه‌ها را بلاى تعلیم و تربیت دانسته‌اند و مبارزه با آن را متذکر گشته‌اند.
 
🔹 حتی وقتی با طلاب و مبلغان و اساتید موفق روبرو می‌شوی و می‌خواهی از رمز موفقیتشان سر در بیاوری به این نتیجه می‌رسی که اکثرا اهل تفکر و تأمل و تحقیق و پژوهش بوده‌اند؛ نه مشغول حفظ کردن و بعد از سال‌ها درس خواندن از آن همه دروس حفظی هیچ خبری نیست، نه در تدریس و نه در تبلیغ.
 
🔹 حوزه نسبت به تغییر روش آموزشی مسئولیت دارد. جالب‌تر اینجاست که خود ما (حوزویان) به همین اشکال «حفظ‌محوری» در سایر نهادهای آموزشی همچون آموزش و پرورش همیشه معترضیم؛ چراکه تمرکز بر حفظیات اگر مانع خلاقیت نباشد، عامل رشد هم نیست.
 
🔻 متاسفانه کیفیت مطلوبات، به پای بُت کمیت محفوظات در حال قربانی شدن است به دادش برسید.