همدلی و حفظ آرامش جامعه
مهمترین دغدغه امام جامعه
علی مهدوی
التزام به «شرع، عقلانیت، پشتکار برای حل مسائل و داشتن امید» رکن اصلی بیانات امام خامنه‌ای با وکلای مردم بود.
مجلسی که می‌تواند بی‌حاشیه و با اصلی و فرعی کردن امور، ریل‌گذاری کلان مملکت را انجام دهد و ایران عزیز اسلامی را از بیماری دردناک اقتصاد نجات بخشد.
مجلسی که بجای هو کردن، انگ‌زدن و عربده‌کشی، که نه مورد تایید عقل است و نه مقبول شرع، می‌تواند از اهرم‌های نظارتی و قانون‌گذاری خود استفاده کند تا بدنه دولت نیز در مقام اجرا، تن به کار دهد.
خانه ملتی که محل عقده‌گشایی و منازعات بی‌اساس سیاسی با سایر نیست؛ مجلسی که بیگانه را شاد و مردم را ناامید نمی‌کند؛ بلکه می‌تواند نور چشم مردم و مایه‌ی مباهات مقام عظمای ولایت باشد.
امروز امام جامعه ثابت کرد که اگر عده‌ای اقتصاد بیمار مملکت را با مسکّن‌های دارای عوارض دهشتناک غربی، شرطی کرده‌اند، مجلس می‌تواند نسخه‌ی علاج این بیمار را عمل کند و اقتصاد مقاومتی که رهبری تئوریزه کرده‌اند را بجای «امید کاذب به مستکبرین»، عملیاتی کند.
جمله طلایی امروز امام امت را می‌توان این عبارت حکیمانه دانست: «سال آخر دولتها معمولاً سال حساسی است و باید مراقبت شود که پیگیری امور به‌هیچ‌وجه سست نشود و بر همین اساس اعتقاد راسخ دارم که دولتها باید تا روز آخر وظایف خود را انجام دهند و بعد از پایان دوره‌ی قانونی خود، امانت را با ارائه‌ی صورت وضعیت، به دولت بعدی تحویل دهند... در شرایط حساس سال آخر دولت و همچنین سال اول مجلس، باید دو قوه، فضا را به گونه‌ای مدیریت کنند که به کار مهم کشور لطمه نخورد.»
و این یعنی در شرایط کرونایی و مشکلات عدیده‌ی اقتصادی و معیشتی و همچنین خواب‌های آشفته‌ای که دشمنان خبیث برای امنیت مردم دیده‌اند باید شرایط را درست مدیریت کرد و با طرح مسائل چالشی همچون #استیضاح و نزاع بین دو قوه، بر مشکلات جامعه نیفزود.
امروز آحاد جامعه اسلامی با هر سلیقه و گرایش سیاسی یا عقیدتی باید توجه داشته باشند که برای عبور از بحران‌های متعدد سال جاری، راهی جز یکصدایی، اتحاد و همدلی نداریم. کشتی محکم انقلاب اسلامی با وجود سیل طوفان‌ها قطعا به ساحل نجات خواهد رسید به شرط آنکه همه ذیل پرچم تبعیت از ولایت، همدل و متحد باشیم و دغدغه‌ای جز حل خردمندانه مشکلات به دور از هرگونه حاشیه سازی نداشته باشیم.
طبیعی است نقش ویژه روحانیت در راستای تقویت همدلی بین آحاد جامعه، نقشی بی‌بدیل است که نباید از آن غفلت شود و در فرصت های بعدی باید بدان پرداخت.
