مناهج

🖋 علی مهدوی

یک. حوزه‌های علمیه، قبل و بعد از خمینی کبیر

اگر خمینی نبود، معلوم نبود وضع حوزه‌های علمیه با آن نفوذ متحجرین به کجا می‌کشید. 

متحجرینی که فلسفه را حرام و فلسفه‌خوان را نجس می‌دانستند!

متحجرینی که شاه را سایه خدا معرفی می‌کردند و در برابر ظلم و ستمی که نه فقط به مردم بلکه بر دین روا می‌داشت لال بودند.

متحجرینی که معتقد بودند ظلم و ستم به قدری باید فراگیر شود تا موجب فرا رسیدن ظهور شود!! لذا برای تعجیل فرج، معنای انتظارشان، چیزی شبیه خواب‌آلودگی بود تا انتظار عالمانه به معنای زمینه‌سازی ظهور.

دو. خطر تعطیلی بسیاری از آیات و احکام

اگر خمینی نبود عده‌ای مقدس‌مآب دین را به صرف احکام نجاسات و طهارات و نماز و روزه خلاصه می‌کردند و دیگر اثری از اسلام ناب باقی نمانده بود. لذا در عمل همه آیاتی که مرتبط با قیام بود، تعطیل می‌شد!

«قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ: أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى» (سبأ: ۴۶)

«لَقَد أَرسَلنَا رُسُلَنَا بِالبَیِّنَاتِ وَأَنزَلنَا مَعَهُمُ ٱلکِتَابَ وَ ٱلمِیزَانَ لِیَقُومَ ٱلنَّاسُ بالقِسطِ» (حدید: ۲۵)

و حتی بسیاری از احکام و حدود نیز کاملا تعطیل می‌شد.

سه. غیرت دینی و روح مقاومت و مبارزه

خمینی آمد تا دنیا بفهمد اسلام همچنان زنده و جاری است. تا جهانیان و مخصوصا امم اسلامی بفهمند در دوران غیبت کبری هنوز هم علمای ربانی هستند؛ علمایی که غیرت دینی آنها اجازه نمی‌دهد، دین به دست یهود و نصاری و ایادی داخلی آنها محو شود.

این خمینی بود که روح ظلم‌ستیزی در جان ایران دمید و با احیای روحیه‌ی شهادت حتی به فلسطینِ زیر چکمه‌ی یهود امید آزادی و رهایی بخشید.

و براستی اگر خمینی نبود امروز رؤیای خباثت‌آلود از نیل تا فرات محقق نبود؟

چهار. سکولارهای حوزوی، مدیون خمینی

به خمینی مدیونیم همه؛

به خمینی مدیونند حتی آن عده معمم سکولار که هرکجا می‌نشینند یا در اصل انقلاب و نهضتی که امام آغاز کرد یا در شکل و امتداد آن تشکیک می‌کنند.

مدیونند چون اگر خمینی نبود، امروز حوزه‌ای نبود تا آنها بخواهند حتی معمم باشند و جرأت ابراز لحیه پیدا کنند؛ چه رسد به تلاش و دست و پازدن برای #سودای_مرجعیت.

چه می‌شود کرد وقتی این جماعت، تاریخ را -به عمد یا به سهو- به فراموشی سپرده‌اند؛ یادشان رفته است که حتی روضه‌خوانی برای اباعبدالله الحسین علیه السلام جرم بود. یادشان رفته معمم‌بودن نیز جرم بود.

پنج. عصر خمینی، عصر اسلام

جز این نیست که خمینی کبیر، بزرگترین مرد الهی عصر ماست. برای همین هم عصر خمینی عصر اسلام شد. عصر پایان یافتن سلطه جهانی مستکبرین؛ عصر تضعیف و عقب‌نشینی استکبار جهانی. عصر جوانه‌زدن امید در دل مستضعفین. عصر روحیه‌ی مبارزه و مقاومت تا پای جان و شهادت.

شش. امنیت

در عصر خمینی نه تنها یک وجب خاک ایران اسلامی خود را به چنگال ظالمین ندادیم، بلکه یاور مستضعفین منطقه هم بودیم تا مقابل ظلم محکم بایستند. عصر خمینی عصر تغییر معادلات شد.

عصر خمینی عصر پایان مرزهای جغرافیایی و اتحاد مرزهای اسلامی است.

اگر خمینی نبود، حتی امنیت ناموس شیعه معلوم نبود در چنگال کثیف صهیونیست بود یا آمریکا یا داعش...

هفت. رسالت و تکلیف امروز ما

گرچه تا اسلام صددرصدی فاصله بسیار است؛ اما ریلی که امام امت، به نام جمهوری اسلامی بنیان نهاد؛ زمینه را برای رشد و ترقی تا تمدن اسلامی مهیا ساخته است.

و امروز بیش از هرزمان دیگری به «طلبه‌ی فقیه، مهذب و مجاهد» در مسیر احیای حداکثری اسلام محتاجیم.

و یقینا فرزندان خمینی و خامنه‌ای می‌توانند ادامه‌دهنده‌ی راه امام باشند.

#عصر_خمینی

#عصر_اسلام

@Manahejj