مناهج

🖋 هادی چیت ساز

🔸 بهترین مدل کار برای جهاد تبیین، کار تشکیلاتی و تیمی است. 

اما چرا تشکیلات اولویت و بلکه ضرورت دارد؟

۱_ کارهای ساده و سطحی را می‌توان یک نفره انجام داد، اما کارهای بزرگ، تأثیرگذار و ماندگار فقط در قالب تشکیلات انجام‌پذیر است.

بگذارید مقایسه‌ای ساده انجام دهیم. فرض کنید پنج نفر قصد ورود به عرصه جهاد تبیین دارند. هرکدام با راه اندازی کانالی، با سلیقه خودشان مطالبی بارگزاری کنند؛ با روزی یکی دو ساعت می‌‌توان مطالب ساده‌ای در سطح روزمرگی و واکنش عادی به مسائل روز داشت.

اما اگر همین پنج نفر تبدیل به تیم شوند، می‌توانند درباره هر مسئله‌ای یک یا چند محتوای قوی تولید کنند که برای هزاران نفر قابل استفاده است. 

۲_ همفکری، ایده‌پردازی و خلاقیت در تشکیلات بیشتر از کارهای انفرادی است، بلکه اصلا قابل مقایسه نیست.

۳_ تشکیلات، خستگی کمتر و تولید بیشتر دارد. این مسئله به تنهایی عاملی بزرگ برای روند بهتر و پرقدرت است.

۴_ تداوم کار؛ اگر برای کسی مشکلی پیش بیاید، رسانه و فعالیتش هم تعطیل می‌‌شود. اما در تشکیلات با غیبت کسی کار ادامه پیدا می‌کند.

۵_ کسب تجربه؛ بسیاری از افراد کم تجربه که دغدغه تبیین دارند، در قالب تشکیلات می‌توانند هم‌افزایی خوبی داشته باشند و تجربه کسب کنند برای کارهای بزرگتر. 

۶_ چینش افراد در بهترین نقطه؛ در تشکیلات هرکسی کار خودش را بهترین شکل انجام می‌دهد و خروجی آن یک اثر قوی است.

کسی نویسنده خوبی است ولی در طراحی ذوق چندانی ندارد. دیگری طراح خوبی است ولی دستش به قلم نمی‌رود. اگر هرکدام جداگانه کار کنند خروجی کارشان خوب نخواهد شد ولی در تشکیلات ضعف‌های همدیگر را می‌پوشانند و بر نقاط قوت و نشاط یکدیگر می‌افزایند.

۷_ کارهای انفرادی با کمترین مشکلات و موانع از بین می‌روند، اما کارهای تشکیلاتی حتی بزرگترین مشکلات هم نمی‌تواند آنها را متوقف کند.

❇️ سخن درباره اهمیت و اولویت کار تشکیلاتی بیش از این موارد است. در کمال تعجب، علت ناکامی بسیاری از افراد در عرصه جهاد تبیین، کار انفرادی است.

معمولا گام‌های اول برداشته نمی‌شود، یا اگر فعالیتی را هم آغاز کنند، ضعیف و کسل‌کننده است.