مناهج

📝 بخش سوم: مبهم‌بودن آثار قبض و بسط بودجه

🖋 علی مهدوی 

🔸 دولت اول احمدی‌نژاد، دوره‌ی گشایش بودجه برای نهادهای حوزوی -علی الخصوص شورای عالی و مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه- بود.

تنها در یکی از سالها رقمی بالغ بر ده برابر آنچه توقع برخی بزرگان به عنوان بودجه حوزه بود، تخصیص یافت که به نسبت آن سال رقم قابل توجهی بود.

🔹 رفته رفته در پایان دولت دوم احمدی‌نژاد و دو دولت حسن روحانی، بودجه‌های حوزه به شدت محدود شد و حتی طبق اذعان برخی مسؤولین، رقمی کمتر از آنچه تخصیص می‌یافت به حساب نهادهای حوزوی واریز می‌شد.

می‌توان گفت در دولت کنونی مجدد آثار گشایش بودجه -چه در سال گذشته و چه سال جاری- به خوبی هویداست.

✅ اینکه مسؤولین حوزه در شرایط محدودیت بودجه توانستند به رتق و فتق امور بپردازند، از توانمندی و نقاط قوت ایشان است؛ 

🔻 اما سؤالاتی برای بدنه حوزه‌های علمیه وجود دارد:

❓اساسا حوزه‌های علمیه در این دوره‌های قبض و بسط بودجه، چه تغییر و تحولاتی داشته است؟

❓خروجی تحولی و آثار مثبت گشایش بودجه را در چه مواردی می‌توان دید؟

❓برنامه‌هایی که در دوران گشایش بودجه اجرا شدند و خروجی‌های ملموس علمی، تبلیغی و اجتماعی داشتند چیست؟

❓برنامه‌ها و نمود اجتماعی حوزه‌های علمیه در مسأله‌ی فرهنگ و همچنین رشد شاخص دینداری مردم چیست؟

♨️ طبعا وقتی این موارد حتی برای طلاب و اساتید روشن نباشند، برای جامعه هم نمی‌توان لزوم رقم‌های چندصد و چندهزار میلیاردی را تبیین کرد.

❇️ امیدواریم مسؤولین محترم نهادهای مختلف حوزوی این موضوع را جدی بگیرند و هرسال گزارشی از دستاوردها و اقدامات علمی، فرهنگی، تبلیغی و اجتماعی حوزه‌های علمیه ارائه کنند.

〰〰〰〰〰〰

📌 درباره بودجه بیشتر بخوانید:

🌀 مغالطات دردناک:

https://eitaa.com/manahejj/6114

🌀 حوزه و دیوان‌سالاری اداری:

https://eitaa.com/manahejj/6115